ส่วนปฎิบัติการบิน - มารู้จักเฮลิคอปเตอร์

ส่วนประกอบที่สำคัญของเครื่องเฮลิคอปเตอร์


	Main rotor - ใบพัดหลัก Drive shaft - แกนหมุน Cockpit - ห้องนักบิน Landing skids- ฐานจอด Tail boom- หางเครื่องยนต์ Tail rotor - ใบพัดหางเสือ Engine, transmission, fuel -ห้องเครื่อง ถังน้ำมัน
เครื่องเฮลิคอปเตอร์ เป็นอากาศยานที่ยกตัวขึ้นด้วยใบพัดเดี่ยวหรือมากกว่าในแนวราบถูกจัดเป็นประเภทอากาศยานปีกหมุน (Rotary-wing aircraft) เพื่อแยกออกจากอากาศยานปีกตรึงทั่วไป (fixed-wing aircraft) คำว่าเฮลิคอปเตอร์มาจากภาษากรีก helix (เกลียว) และคำว่า pteron (ปีก) เครื่องยนต์คิดค้นโดยนักประดิษฐ์ชาวสโลวัค Jan Bahyl แต่ผู้คิดค้นให้เครื่องเสถียรสามารถใช้งานได้ คือชาวรัสเซีย Igor Sikorsky เมื่อเปรียบเทียบกับเครื่องบินทั่วไป เครื่องเฮลิคอปเตอร์มีความซับซ้อนราคาแพงกว่าทั้งการจัดหาและการใช้งาน บินค่อนข้างช้า ระยะบินสั้น มีข้อจำกัดด้านการบรรทุก ส่วนที่มาชดเชยคือความคล่องตัวในการเคลื่อนย้าย ซึ่งสามารถบินอยู่กับที่ ขึ้นลงได้ในแนวดิ่ง มีข้อจำกัดเพียงความสะดวกในการ เติมเชื้อเพลิงและน้ำหนักบรรทุก เครื่องเฮลิคอปเตอร์สามารถไปได้ทุกพื้นที่มีขนาดพอเพียงกับรัศมีปีกหมุนรวมกับขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางครึ่งหนึ่งของปีกหมุน

การนำร่อง (NAVIGATION) การหาทางไปจากที่หนึ่งถึงอีกที่หนึ่งเรียกว่า NAVIGATION การนำเครื่องบินจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในการเดินทางการเขียนแนวเส้นทางลงในกระดาษหรือบนแผนที่ไปยังที่ที่กำหนดซึ่งในอดีตเป็นหน้าที่ของผู้เชี่ยวชาญ เช่น Navigator งานนี้ค่อนข้างจะสลับซับซ้อนและไม่ค่อยจะเที่ยงตรงต้องอาศัยการสังเกตและต้องใช้แผนที่เครื่องมือการเดินทางและเครื่องคิดเลขทุกวันนี้การนำร่องทางอากาศเป็นศิลปะที่เกือบจะสมบูรณ์ เครื่องช่วยนำร่องทั้งภายนอกและระบบที่อยู่บนเครื่องบินช่วยนำร่องเครื่องบินไปเป็นระยะทางพันพันไมล์อย่างเที่ยงตรงซึ่งมันเป็นความฝัน เมื่อ 20-30 ปี ที่ผ่านมา

วิธีการนำร่อง(The Method of Navigation) สามแบบ หลัก ของ การ นำร่อง ทาง อากาศ ได้แก่ :. Pilotage , 2. Dead Reckoning , 3. Radio 1. Pilotage หรือ Piloting เป็นวิธีทั่วๆไปสำหรับการนำร่องอากาศยานวิธีนี้นักบินรักษาแนวการบิน หรือ ทิศทาง การบินโดยการตามแนวสังเกตจุดต่างๆบนพื้นดิน โดยปกติก่อนทำการบินจะเตรียมการก่อนการบินหรือวางแผน ก่อน การบินนักบินจะลากเส้นบนแผนที่การบินเพื่อวางเส้นทางการบิน นักบินจะสังเกตุจุดสังเกตุต่างๆบนพื้นดินเช่นทางหลวงทางรถไฟแม่น้ำสะพานต่างๆเมื่อนักบินบินผ่านจุดสังเกตต่างๆ นักบินก็จะขีดบนแผนที่ถ้าเครื่องบินไม่บินผ่านจุดสังเกตุที่กำหนดบนแผนที่นักบินก็จะทราบทันทีและต้องทำการแก้ไข 2. Dead Reckoning เป็นระบบนำร่องที่สำคัญที่ใช้ตอนแรกๆของการบิน มันเป็นวิธีที่ Lindberg ใช้ในการบินข้าม มหาสมุทรATLANTICครั้งแรก นักบินใช้วิธีนี้เมื่อบินข้ามพื้นน้ำอันกว้างใหญ่หรือทะเลทราย วิธีนี้จำเป็นต้องใช้ความสามารถและประสบการณ์มากกว่าแบบ PILOTAGE วิธีนี้อาศัยเวลาระยะทางทิศทางที่จะไป นักบินต้องรู้ระยะทางจากจุดหนึ่งไปถึงอีกจุดหนึ่งและมุมที่จะไป นักบินจะศึกษาจากแผนที่ที่เตรียมก่อนการบิน นักบินวางแผนเส้นทางบินล่วงหน้าแล้วนักบินจะคำนวณเวลาที่แน่นอนว่าจะใช้เวลาเท่าไรที่จะไปถึงจุดที่กำหนด ขณะที่บินด้วยความเร็วสม่ำเสมอในอากาศ นักบินใช้ เข็มทิศในการรักษาทิศทางการบิน การบินโดยวิธี Dead reckoning นี้ไม่ใช่วิธีที่ประสบความสำเร็จทุกครั้งของการนำร่องทางอากาศ เพราะว่าการเปลี่ยนทิศทางของลมมันเป็นพื้นฐานของการบินแบบ VF 3. Radio Navigation เป็นวิธีที่ใช้โดยนักบินเกือบทุกคนนักบินสามารถตรวจสอบจากแผนที่ทางอากาศ ว่าสถานีส่งสัญญาณวิทยุที่นักบินจะ ปรับคลื่นเพื่อรับความถี่นั้น จากสถานีเข็มหน้าปัดที่เครื่องรับสัญญาณก็จะบอกนักบินว่าขณะนี้กำลังบินไปในทิศทางใด นักบินมีเครื่องช่วยการนำร่องหลายชนิดที่ช่วยในการบินขึ้นและการลงจอดอย่างปลอดภัย เครื่องช่วยนำร่องที่สำคัญระบบต่อเนื่องของการควบคุมการจราจรทางอากาศและการดำเนินการทั่วโลกการควบคุมการจราจรทางอากาศทั่วไป จะใช้จอเรดาร์เพื่อให้แน่ใจว่าเครื่องบินทั้งหลายที่อยู่ในบริเวณที่กำลังบินอยู่ตามแนวที่อนุญาตให้บิน เครื่องบินโดยสารจะมีเรดาร์พิเศษที่สามารถรับและส่ง ซึ่งเรียกว่า TRANSPONDER มันจะรับสัญญาณเรดาร์จากหน่วยควบคุมกลาง และสะท้อนกลับเมื่อสัญญาณกลับถึงสถานีมันก็จะแสดงภาพของเครื่องบินให้ เห็นบนจอ เรดาร์ นักบินมีวิธีการพิเศษในการนำร่องข้ามทะเล มีอยู่ 3 วิธีคือ 1. Inertial Guidanceระบบนี้จะมี computer และอุปกรณ์พิเศษอื่นที่จะบอกนักบินว่าขณะนี้ตำแหน่งของเครื่องบินอยู่ ณ ตำแหน่งใด 2. LORAN Long Range Navigation เครื่องบินจะมีอุปกรณ์สำหรับรับสัญญาณวิทยุที่ส่งจากสถานีส่งสัญญาณ ตลอดเวลาสัญญาณจะชี้ให้เห็นว่าเครื่องบินขณะนั้นอยู่ ณ ตำแหน่งใด 3. GPS Global Positioning System. เป็นระบบเดียวในขณะนี้ที่บ่งบอกตำแหน่งได้แม่นยำบนพื้นโลก ทุกเวลาทุกแห่งหนและในทุกสภาพอากาศ เครื่องรับบนเครื่องบินจะรับสัญญาณจากดาวเทียมที่โคจรรอบโลก

คำน่ารู้ (TERMINOLOGIES) ADF Automatic Direction Finder. วิทยุนำทางอากาศยานที่จับและบอกทิศทางที่ความถี่ต่ำถึงช่วงกลางกับตัวส่งสัญญาณภาคพื้นดิน DME Distance Measuring Equipment. อุปกรณ์ภาคพื้นและอากาศยานให้ข้อมูลระยะทางและเป็นระบบปฏิบัติการจำเป็นอย่างแรกในการนำทางเส้นทางบินหรือพื้นที่เป้าหมาย EAT Estimated Approach Time ประมาณเวลาถึงที่หมาย EFIS Electronic Flight Instrument System , ระบบเครื่องมือการบินอิเล็กทรอนิกส์ที่แสดงหน้าที่หลายอย่างบนจอภาพ ที่ใช้แทนเครื่องมือแสดงข้อมูลการบินแบบเก่า ซึ่งเป็นแบบเกย์วัด in which multi-function CRT displays replace traditional instruments for providing flight, navigation and aircraft system information, forming a so-called " glass cockpit ". ETA Estimated Time of Arrival เวลาประมาณถึงที่หมาย Glass Cockpit จอภาพแสดงข้อมูลทางการบิน GPS Global Positioning System .ระบบกำหนดตำแหน่งบนพื้นโลกโดยการรับการถ่ายทอดสัญญาณจากดาวเทียมที่ดูแลและจัดการโดยสหรัฐอเมริกา และมีใช้กับการบินพลเรือน HDG Heading. ทิศทางที่หัวเครื่องบินชี้ในแนวราบ ตามแนวเข็มทิศ เช่น 000 หรือ 360 เหนือ, 090 ตะวันออก HSI Horizontal Situation Indicator. ตัวชี้ตำแหน่งในแนวราบ แสดงบนจอภาพโดยปกติเป็นระบบควบคุมการบินที่รวมการนำทางและทิศทางเข้าด้วยกัน (navigation and heading) IFR Instrument Flight Rule . กฎการบิน กำหนดการปฏิบัติของอากาศยานตามสภาพอากาศprescribed for the operation of aircraft in instrument meteorological condition. ILS Instrument Landing System . ระบบนำร่องเป็นการส่งสัญญาณวิทยุในพื้นที่เพื่อช่วยบอกตำแหน่งทั้งในแนวดิ่งและแนวราบของอากาศยาน INS Inertial Navigation System.หรือ IRS Inertial Reference system ระบบตรวจวัดการเพิ่ม-ลดความเร็วอากาศยาน และคำนวณตำแหน่งทางละติจูดและลองติจูด ซึ่งมีความแม่นยำแต่ประสิทธิภาพลดลงเมื่อบินระยะไกล KNOT (kt) หน่วยมาตรฐานวัดความเร็วทางอากาศและทางทะเลมีค่าเท่ากับ 1 ไมล์ทะเลต่อชั่วโมง คือ 1.1515 ไมล์ LORAN C Long Range Navigation ความถี่วิทยุช่วงคลื่นต่ำ ระหว่าง 1,200 นาโนเมตรตอนกลางวันและ 2,300 นาโนเมตรตอนกลางคืน MAGNETIC COURSE สนามแม่เหล็กตามแนวราบวัดตามเข็มนาฬิกาจากสนามแม่เหล็กเหนือ MACH NUMBER อัตราส่วนความเร็วอากาศยานเทียบกับความเร็วเสียง ความเร็ว 1 Mach ที่ระดับน้ำทะเลมีค่าประมาณ 760 ไมล์/ชั่วโมง NDB Non-Directional Beacon. คลื่นความถี่ขนาดกลางช่วยการนำร่อง กระจายสัญญาณแบบไม่มีทิศทาง ควบคู่ไปกับตัวอ่านสัญญาณมอส เข้าเครื่องรับสัญญาณที่อากาศยาน RMI Radio Magnetic Indicator. เครื่องช่วยนำร่องวัดคลื่นวิทยุแม่เหล็ก จะแสดงตำแหน่งทิศทางกับที่หมาย RNAV Area Navigation. ระบบวิทยุนำร่อง จากจุดถึงจุด TACAN Tactical Air Navigation. ระบบนำร่องทางอากาศโดยการรวมเอาการส่งสัญญาณวิทยุและเครื่องมือวัดระยะทางเข้าด้วยกัน ใช้เฉพาะการทหารสหรัฐ ระบบจะใช้ความถี่ UHF หาข้อมูลระยะทางและทิศทางจากสถานีภาคพื้น TCAS Traffic Alert and Collision Avoidance System. ระบบเตือนการจราจรและหลีกเลี่ยงการชน เป็นระบบเรดาห์แยกต่างหากจากอุปกรณ์ TCAS-I จะให้คำแนะนำด้านการจราจรเท่านั้น ส่วน TCAS-II จะให้คำแนะนำและบอกให้หลีกเลี่ยงการชนของเครื่องบินแต่ละระดับชั้นความสูง Tachometer (Hour Meter) เครื่องวัดความเร็วรอบ/นาที TRANSPONDER เครื่องรับและส่งสัญญาณทางอากาศ ซึ่งรับสัญญาณถามจากภาคพื้นและตอบกลับดัวยรหัสที่ตั้งไว้ แบบ A และ B ใช้สำหรับการจำแนก มีตัวเลข 4 ตัวซึ่งจัดโดยการควบคุมทางอากาศ แบบ C จะบอกระยะความสูงอ่านโดยเครื่องแปลงรหัสอ่านความสูง VFR Visual Flight Rules. กฎการบินโดยการมองเห็น ใช้กับการดูจากสภาพอากาศ VHF Very High Frequency. วิทยุความถี่สูง ช่วง 30-300 Mhz ใช้มากกับการบินพลเรือนกับการติดต่อสื่อสารภาคพื้น VOR Very High Frequency Omni directional Range. วิทยุช่วยนำร่องความถี่สูงกระจายทุกทิศทางในช่วง 108-118 Mhz สถานีภาคพื้นกระจายสัญญาณสองช่วง360องศา ตัวรับสัญญาณที่อากาศยานช่วยให้นักบินชี้จุดแนวรัศมีจากภาคพื้น ซึ่งเป็นอุปกรณ์ทั่วไปใช้ในการบินพลเรือน VORTAC ระบบนำร่องทางอากาศโดยการรวมเอาการส่งสัญญาณวิทยุและเครื่องมือวัดระยะทางเข้าด้วยกัน ใช้เฉพาะการทหารสหรัฐระบบจะใช้ความถี่ UHF หาข้อมูลระยะทางและทิศทางจากสถานีภาคพื้น XC (cross country flying) เป็นการบินเดินทางระหว่างจุดหนึ่งถึงที่หมาย